ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก 2022: เจ้าภาพ

ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก 2021–22 คือฤดูกาลที่ 67 ของการแข่งขันฟุตบอลสโมสรชั้นนำของยุโรปที่จัดโดยยูฟ่า และเป็นฤดูกาลที่ 30 นับตั้งแต่เปลี่ยนชื่อจากถ้วยแชมป์สโมสรยุโรป (European Champion Clubs’ Cup) เป็นยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก

เรอัล มาดริดเอาชนะลิเวอร์พูล 1–0 ในรอบชิงชนะเลิศ ซึ่งจัดขึ้นที่สตาด เดอ ฟร็องส์ ในแซงต์-เดอนีส์ ประเทศฝรั่งเศส โดยคว้าแชมป์ถ้วยยุโรปสมัยที่ 14 ของทีม ซึ่งเป็นการคว้าแชมป์ครั้งที่ 5 ใน 9 ปีที่ผ่านมา การแข่งขันในครั้งนี้เดิมทีจะจัดที่อัลลิอันซ์ อารีนา ในมิวนิค ประเทศเยอรมนี แต่เนื่องจากการเลื่อนและการย้ายสถานที่ของรอบชิงชนะเลิศในปี 2020 เจ้าภาพจึงถูกเลื่อนออกไปเป็นปีถัดไป โดยเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กได้รับการกำหนดให้เป็นเจ้าภาพรอบชิงชนะเลิศในปี 2022 แต่เนื่องจากการรุกรานของรัสเซียในยูเครนตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2022 รอบชิงชนะเลิศจึงถูกย้ายไปยังแซงต์-เดอนีส์ ในที่สุด หลังจากที่เรอัล มาดริดเป็นแชมป์ ทีมได้สิทธิ์เข้าร่วมรอบแบ่งกลุ่มยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก 2022–23 และยังได้รับสิทธิ์ในการแข่งขันกับแชมป์ยูฟ่า ยูโรปาลีก 2021–22 อย่างไอน์ทรัคต์ แฟรงค์เฟิร์ต ในยูฟ่า ซูเปอร์คัพ 2022 และได้เข้าร่วมการแข่งขันในฟุตบอลสโมสรโลก 2022 ซึ่งทั้งสองรายการพวกเขาก็สามารถคว้าแชมป์ได้

สตาด เดอ ฟร็องส์

สตาด เดอ ฟร็องส์ (การออกเสียงภาษาฝรั่งเศส: [stad də fʁɑ̃s]) เป็นสนามกีฬาหลักของประเทศฝรั่งเศส ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของกรุงปารีสในเขตแซงต์-เดอนีส์ สนามนี้สามารถรองรับผู้ชมได้ 80,698 คน ทำให้เป็นสนามกีฬาที่ใหญ่ที่สุดในฝรั่งเศส และยังใช้เป็นสนามเหย้าของทีมฟุตบอลและรักบี้ชาติฝรั่งเศสในการแข่งขันระดับนานาชาติ นอกจากนี้ยังเป็นสนามที่ใหญ่ที่สุดในยุโรปสำหรับการแข่งขันกรีฑา โดยรองรับผู้ชมได้ 77,083 คนในรูปแบบนี้ สำหรับการแข่งขันกีฬาอื่นๆ ลู่วิ่งในสนามจะถูกปิดไว้ใต้ที่นั่งในบางครั้ง

สนามนี้ถูกสร้างขึ้นสำหรับฟุตบอลโลก 1998 และชื่อสนามได้รับการแนะนำโดยมิเชล แพลตินี หัวหน้าคณะกรรมการจัดงาน ในวันที่ 12 กรกฎาคม 1998 ฝรั่งเศสเอาชนะบราซิล 3–0 ในรอบชิงชนะเลิศฟุตบอลโลก 1998 ที่สนามนี้ นอกจากนี้ยังเคยจัดการแข่งขันกรีฑา รักบี้ 7 คน และพิธีปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก 2024 รวมถึงเป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬารักบี้โลกในปี 1999, 2007 และ 2023 ทำให้เป็นสนามที่มีเกียรติในระดับโลกที่เคยเป็นเจ้าภาพทั้งรอบชิงชนะเลิศฟุตบอลโลกและรักบี้โลก (ร่วมกับสนามนิสสัน สเตเดียมในโยโกฮาม่า) นอกจากนี้ยังเคยเป็นเจ้าภาพการแข่งขันยูโร 2016 จำนวน 7 นัด รวมถึงรอบชิงชนะเลิศที่ฝรั่งเศสแพ้โปรตุเกส 1–0 หลังต่อเวลาพิเศษ สนามนี้ยังเคยจัดการแข่งขันรถยนต์ “Race of Champions” ในปี 2004, 2005 และ 2006 รวมถึงการจัดการแข่งขันกรีฑาชิงแชมป์โลกในปี 2003 และการจัดการแข่งขัน Meeting Areva ตั้งแต่ปี 1999 ถึง 2016

ในระดับประเทศ สตาด เดอ ฟร็องส์ยังทำหน้าที่เป็นสนามเหย้าของทีมรักบี้ปารีสอย่าง Stade Français และ Racing 92 โดยจะมีการแข่งขันบางรายการในฤดูกาลปกติ สนามนี้ยังเป็นสถานที่จัดการแข่งขันฟุตบอลคัพประจำชาติฝรั่งเศส เช่น Coupe de France (ฟุตบอลและรักบี้), Coupe de la Ligue, Challenge de France และ Coupe Gambardella รวมถึงการแข่งขันชิงแชมป์รักบี้ Top 14

สถาปัตยกรรม

สตาด เดอ ฟร็องส์มีการออกแบบที่สามารถย้ายส่วนที่นั่งได้ เพื่อให้สามารถเปิดเผยลู่กรีฑาบางส่วนได้ สนามนี้ถูกออกแบบด้วยความช่วยเหลือจากซอฟต์แวร์จำลองฝูงชน เพื่อให้ได้ภาพที่ถูกต้องของสนามเมื่อสร้างเสร็จสิ้น การก่อสร้างสนามนี้มีจุดประสงค์หลักในการดึงดูดความสนใจและพัฒนาเขตพื้นที่แปลงที่อยู่ระหว่างเขตแซงต์-เดอนีส์ ออเบอร์วิลลิเยร์ และแซงต์-อูแยน โดยมีเป้าหมายหลักในการฟื้นฟูพื้นที่นั้นด้วยการสร้างโครงการที่อยู่อาศัยและพาณิชยกรรมใหม่

สนามนี้สร้างโดยไม่มีระบบทำความร้อนใต้พื้นสนาม ซึ่งได้รับการยืนยันในเหตุการณ์เมื่อไอร์แลนด์ต้องเล่นกับฝรั่งเศสในเกมรักบี้ Six Nations ในปี 2012 ซึ่งเกมต้องถูกยกเลิกไป

ในปี 2002 สมาคมสถาปัตยกรรมสะพานและวิศวกรรมโครงสร้างระหว่างประเทศ (IABSE) ได้มอบรางวัลให้สนามนี้ในฐานะโครงสร้างที่มีเอกลักษณ์ โดยกล่าวว่า “สตาด เดอ ฟร็องส์เป็นตัวอย่างของสถาปัตยกรรมที่เปิดกว้างมีความสวยงามและความเบาอย่างเป็นธรรมชาติ”

หลังคา

การสร้างหลังคาของสนามใช้เงินมากกว่า 45 ล้านยูโร โดยรูปทรงวงรีของหลังคาสื่อถึงความเป็นสากลของกีฬาในฝรั่งเศส พื้นที่ของหลังคากว้างถึง 6 เฮกตาร์และมีน้ำหนักถึง 13,000 ตัน ซึ่งถือเป็นความสำเร็จทางเทคนิค หลังคาถูกออกแบบให้สามารถป้องกันผู้ชมได้โดยไม่ปิดสนามแข่งขัน ซึ่งทั้งการจัดแสงและเสียง รวมถึงไฟทั้งหมด 550 ดวงและลำโพง 36 ชุดจะถูกติดตั้งไว้ภายในเพื่อไม่ให้ขัดขวางการมองเห็น กระจกสีที่อยู่ตรงกลางช่วยลดความแตกต่างและกระจายแสงธรรมชาติ ป้องกันรังสีสีแดงและอินฟราเรดแต่ยังคงเปิดโอกาสให้แสงสีฟ้าและเขียวผ่านเข้าไปได้ ซึ่งมีความสำคัญต่อการดูแลพื้นหญ้า

ภายในสนาม

สตาด เดอ ฟร็องส์ถือเป็นสนามกีฬามากหลายระดับที่ใหญ่ที่สุดในโลก โดยมีสามระดับที่นั่ง

ระดับแรกมีที่นั่ง 25,000 ที่นั่ง สามารถเข้าถึงได้ที่ชั้น 1 ซึ่งมีระบบที่สามารถย้ายส่วนที่นั่งเพื่อเปิดเผยลู่กรีฑาและหลุมกระโดดที่ด้านหลัง ซึ่งสามารถลดลงได้ 7.1 เมตรและภายในก็สามารถย้ายเข้าไป 15 เมตร ทำให้ส่วนที่นั่งเหลือเพียง 22,000 ที่นั่ง การเปลี่ยนแปลงนี้ต้องใช้แรงงาน 40 คนและใช้เวลา 80 ชั่วโมง

ส่วนของระดับกลางสามารถเข้าถึงได้ผ่านสะพาน 22 แห่ง และพบได้ที่ชั้น 3 ซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านอาหาร พื้นที่บันเทิง ร้านค้า และระบบรักษาความปลอดภัย มีบันไดทั้งหมด 18 ทางที่นำไปสู่ชั้นบนสุดที่ชั้น 6

ขั้นตอนการอพยพจากสนามจะเริ่มขึ้นประมาณ 15 นาทีก่อนเวลาปิดสนาม แต่ระยะเวลาที่ใช้ในการอพยพออกจากสนามจริงจะขึ้นอยู่กับจำนวนผู้ชมและสถานการณ์เฉพาะ

สนาม

สนามแข่งขันตั้งอยู่ต่ำกว่าพื้นสนาม 11 เมตร โดยมีพื้นที่ 9,000 ตารางเมตร (ยาว 120 เมตรและกว้าง 75 เมตร) พื้นสนามหญ้าครอบคลุมพื้นที่ 11,000 ตารางเมตร พื้นสนามแรกถูกปลูกด้วยเมล็ดหญ้าเกือบหนึ่งพันล้านเมล็ดในปี 1997 ปัจจุบันหญ้าที่ใช้จะถูกนำมาเป็นม้วนขนาด 1.20 เมตร x 8 เมตร การเปลี่ยนพื้นสนามต้องเตรียมงาน 3 วันและติดตั้งภายใน 5 วัน การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นหลายครั้งจากที่เคยรองรับสนามฟุตบอลและรักบี้